«ست گادین »نویسنده کتاب معروف «گاو بنفش »تو پاسخ به سوالی که از او درباره روش نگارشش میشه میگه:
من فکر می‌کنم این خیلی مهمه که من این سوال رو پاسخ ندم
.اما دلیل اینکه نمیخوام این سوال رو پاسخ بدم اینه که تصور میشه اگه شما با استیون کینگ صبحانه بخورین، شما هم میتونین به سبک استیون کینگ بنویسین.
در حالی که صبحانه‌ی استیون کینگ هیچ ارتباطی با نحوه نوشتن نداره.
عاداتی که من دارم و در طول سال‌ها به دست آوردم، عاداتی کاملا فردی هستن که هیچ ارتباطی به فرآیند نوشتن من ندارن.
هر کسی که یه نویسنده‌ی عالیه – و من با هزاران نفر از این نویسنده ها ملاقات کردم – عادات خیلی متفاوتی داره.
پس هیچ ربطی بین نحوه‌ی نوشتن و چیزی که نوشته میشه وجود نداره.
ما به خاطر ترسی که از نوشتن و رو در رو شدن با صفحه سفید داریم، سعی می‌کنیم که فرآیندها و کارهای مشابه افراد مشهور مختلف رو تقلید کنیم،
مثلا لپ تاپی مثل فلان نویسنده بخریم یا فرآیند نوشتن رو شبیه به همون نویسنده پیش ببریم و تمام این کارها در واقع به تاخیر انداختن نوشتنه.
من به جای گفتن این‌ها، ترجیح میدم که به مخاطب بگم:
بنویس. فقط بنویس و منتشر کن.
اگه منتشر نکنین، به حساب نمیاد.
اگه به ارائه‌ی روزانه مطالب خودتون عادت کنین، حتی اگه با ایمیل به ده نفر بگین، نوشتن شما متحول میشه و شما به نوشته ای می‌رسین که میخواستین،
اما تموم کارهایی که جلوی نوشتن شما رو می‌گیره، مثلا خریدن یه بسته‌ی ۱۲ تایی مداد سیاه بلک وینگ، احمقانست،
چون شما با این کارها فقط نوشتن رو به تعویق انداختی
