از کتاب «جلسه شعر» نوشته اسماعیل امینی
در این سالیان گونه ای از شعر رواج یافته است که گویا تمامی تجربه های پیشین را در مبتذل ساختن شعر برای جلب نظر
دیگران فراهم آورده است تا هیاهویی به پا کند گرد و غباری برانگیزد و در این معرکه متاع ناچیز و نامرغوب خود را به عنوان
شعر پیشتاز و فراتر از زمان به نمایش بگذارد و به رخ بکشد. این شیوه البته همواره با جلب نظر عوام مواجه خواهد شد زیرا
«هر که جنس ارزان فروشد ؛ مشتری بر وی بجوشد». اما پس از خاموش شدن غوغای عوامانه و با فرو نشستن گرد و غبار
تهی دستی این شعبده بازان عیان خواهد شد
