تو دنیای فناوری زده امروز شاید ما کمتر، زمانی رو به نوشتن اختصاص بدیم.
نوشتن یادداشت های روزانه ، نوشتن افکار ، نوشتن کارها و از این دست
حتی تو پاره ای اوقات نوشتن رو کاری عبث و وقت گیر بدونیم.
اما اگه می خواین از ذهن پراکنده عبور کنین و به یه ذهن متمرکز برسین
نوشتن خیلی به کار شما میاد.
اگه شما تو حین نگارش مقاله ، کتاب و یا دست نوشته ای هستین، ممکنه
افکاری به ذهن شما خطور کنه. این افکار رو یادداشت کنین تا به ادامه نوشتنتون کمک
کنه. بعضی مواقع بخش زیادی از این مطالب که به ذهن خطور میکنه ، موجب تحول و زیباتر شدن
مطلب شما میشه.
به حافظه خود اطمینان نکنین.
استادهوشنگ ابتهاج تو بخشی از کتاب پیر پرنیان اندیش رو این مطلب صحه میزارن
و این طور نقل می کنن: “حافظه عیب داره. واسه همینه که مرحوم عارف قزوینی میگفت :
بسم ا… الرحمن الرحیم رو از روی قرآن نقل می کنم وبه حافظه ام اعتماد نمی کنم.
همه مون این گرفتاری رو داریم”
گذشته از این نوشتن باعث تقویت فعالیت های مغز شما میشه و نه تنها تو کارهای روزمره
بلکه تو فعالیت های نوشتاری خیلی به کمک شما میاد.
اگه ایده یا ذهنیات برای نوشتن مقاله یا نگارش کتاب به ذهن شما می رسه تصور نکنین این
افکار تا ابد تو ذهن شما میمونه و یا دوباره میتونین به اون رجوع کنین. تا زمانی که این
افکار تو ذهن شما هستن چون جایی ثبت نشدن ، نه شما و نه هیچ شخص دیگه ای نمی تونین
به اون تکیه کنین.
هم چنین تجربه نشون داده که برای تمرکز بیشتر روی افکار و پرورش اونا ثبت کردن
و نوشتن الزامیه. به این صورت افکار به بند کشیده شده ، پردازش شده و نظام مند میشن.
در غیر این صورت شما هیچ گاه وارد مرحله بعدی نمیشین و تو مرحله ذهنیات
باقی میمونین.
