اگه کمی دقت کرده باشین تو ادبیات امروز ما همه کاراکترها معمولا با یه زبان و با یه لحن
صحبت می‌کنن و همین باعث شده که خیلی یکنواخت بشه. اما قدیم تر ایران ما، خیلی
می بینیم که از لهجه‌های مختلف تو ادبیات استفاده میشه.
روی آوردن داستان احمد محمود به ادبیات بخش خوزستان ایران از همین نمونه هاست.ولی
تو اکثر داستان‌های امروز همه با یه لهجه، یه کلام متداول تهرانی صحبت می‌کنن حتی تو
فیلم های ما اگه دقت کنین این تفاوت لهجه‌ها خیلی وقت‌ها شخصیت‌های زیبا و جذابی رو ایجاد می کنه .
برای مثال آقای همساده یا کاکوی همسایه تو سریال کلاه قرمزی لهجه اش چقدر جذابش کرده.
اگه کتابی می‌نویسین تاکید نداشته باشین که همه شخصیت‌های شما تو کتاب با یه لهجه صحبت
کنن استفاده از گویش‌های متفاوت، لحن‌های مختلف میتونه کتاب رو متفاوت کنه و تو فروش
کتاب تاثیر خوبی بزاره.
