بعضی وقتا نویسنده ها برای نوشتن دنبال حالت روحی ویژه و مکانی خاص برای نوشتن می گردن
اما این تخیلات باعث نمی شه که تمرین و نوشتن روزانه رو تو هر شرایطی کنار بزارن
و نوشتن رو متوقف کنن تا اون حالت روحی موردنظر و ویژه سراغشون بیاد.
برای مثال این پاراگراف از حرف های تیلور مالی از “کتاب همه نویسنده ایم” رو بخونین:
تیلور مالی استاد دانشگاه، طنزپرداز و شاعر در مورد مکان مورد علاقه اش برای نوشتن می گوید:
دوست داشتم بگویم من روی کاغذ کاهی دست ساز ژاپنی با خودنویس ۲۰۰ ساله ام می نگارم
هر روز صبح اگر حوصله داشته باشم ۵ مایلی می دوم.خانه ما شیروانی قدیمی دارد که طلوع خورشید را از آنجا می نگرم
و اشعارم را با دست خط خودم می نویسم. من راست دست هستم اما خودم
را مجبور می کنم با دست چپ بنویسم .
چون این کار خلاقیتم را بالا می برد و من به لاتین می نویسم
چون مغز را حسابی به کار می اندازد …
(به این جمله دقت کنین ) اما من فقط پشت کامپیوترم می‌نشینم.
