حال که موضوع و گروه مخاطب های خودتونو انتخاب کردین؛ میتونین نوشتن کتابتونو آغاز کنین.
به این منظور حتماً لازم نیست که منتظر بروز یا ظهور یه حالت روحی یا احساسیِ خاص باشین.
به دلیل ارتباطی که با مردم به‌عنوان ناشر دارم؛ خیلی وقت‌ها با افرادی مواجه میشم
که میگن ما تمایل داریم کتاب بنویسیم اما بعد از شش ماه یا یک سال بعد که اونارو دوباره می‌بینم، مطلع می‌شوم که
هنوز نوشتن کتابشون رو شروع نکردن و وقتی می‌پرسم که چرا نوشتن کتابتونو شروع نکردین؛
میگن: «منتظریم حال خوشی بهمون دست بده» یا: «حالمون خوب بشه»
و یا: «هنوز روحیه‌ی کتاب نوشتنو نداریم. هر وقت روحیه‌ی کتاب نوشتن داشتیم شروع می‌کنیم…»
اما درواقع اتفاقی که افتاده عبارت از اینه که این افراد شور و هیجان سخن گفتن در مورد کتابشون با بقیه رو
جایگزین شور و هیجانی که برای نوشتن کتاب داشتن، کردن و اون انرژی اولیه رو که میتونست به موتور محرکه‌ی اونا
برای نوشتن کتاب تبدیل بشه رو با یه گپ و گفت عوض کردن!
شما هم اگه میخواین کتابی بنویسین؛ نوشتن کتاب رو شروع کنین.
لازم نیست در مورد نوشتن کتابتون مرتب با افراد مختلف حرف بزنین.
چون ضمن صحبت با افراد مختلف از اونا حس تأیید می‌گیرین و این امر کم‌کم خودش برای شما
اغناءکننده میشه و این اغناء شدنِ شما باعث میشه که هیچ‌وقت سراغ نوشتن کتابتون نرین؛ پس اگه واقعاً به
نوشتن کتاب تمایل دارین، نوشتن رو شروع کنین و از صحبت با بقیه در مورد اون دست بردارین.
هم‌چنین اگر منتظرین حالت روحی خیلی خاصی به شما دست بده تا نوشتن رو شروع کنین؛ مطمئن باشین که این
حال به این زودی‌ها به شما دست نمیده.
شما باید بنویسین و تو محیط و فضای نوشتن قرار بگیرین تا کم‌کم اون حال مورد نظرتون هم تو شما پدیدار بشه. منتظر اون
حالت روحی نباشین و همین امروز نوشتن رو شروع کنین.
از طرف دیگه لازمه به محدودیت پنهان زمان هم توجه داشته باشین. همگی، این بیت مشهور «سعدی رو شنیدیم که
میگه:
«گل همین پنج روز و شش باشد/ وین گلستان همیشه خوش باشد»
سعدی ۷۰۰ سال پیش به ما یادآوری کرده که عمر این گل‌های زیبا طولانی نیست، گل‌ها هرچقدر هم زیبا باشن با تغییر فصل
و با تغییر زمان، شادابی و طراوتشون رو از دست میدن و از بین میرن ولی کتابی که سعدی ۷۰۰ سال پیش نوشته هنوز
یه اثر موندگاره و به‌عنوان مرجع و منبع، مورداستفاده‌ی ما قرار میگیره.
توجه داشته باشین که اگه خیلی از مطالبی که امروز به ذهن شما میاد رو مکتوب کنین اون مطالب همیشه زنده میمونن و آیندگان هم میتونن از اونا استفاده کنن؛ پس کتاب نوشتن رو جدی بگیرین.
در این میان، اگه اعتقاد داشته باشین که «آدم باید حالشو داشته باشه که بنویسه» به‌زودی متوجه میشین این «حال»
دیربه‌دیر سراغ آدم میاد و شما باید خودتون به سراغ این «حال» برین.برای نوشتن، منتظر حالت روحی خاصی نباشین
